Bisiklet Sürerken Dikkat Edelim Vol 1 – Şehir Sürücüleri

Öncelikle bu başlığı, yazıyı okuyanların da benim gibi “şehir içi sürücüleri” olduğu varsayımından yola çıkarak attım. Yani dağda bayırda değil de, bisikletini sürebileceği tek alanı asfalt zemin ya da muhtelif kaldırımlarla sınırlı olanlara gelsin bu yazı. Bana da gelsin yani. İlk olarak çok da araştırmaya gerek olmadan, biraz mantık yürüterek kendi kendimize alabileceğimiz önlemlerden bahsedelim. Tabi bunu yaparken de sizin de benim gibi bisikletle en son temasınızın çocukluğunuzda olduğunu varsayıyorum.

Şimdi, öncelikle daha az araba geçiyor diye bisikleti aldığımız gibi dar sokaklara girmek gibi bir hata yapmamak lazım bana kalırsa. Çünkü hem biz bisiklete hem de bisiklet bize alışana kadar bacaklarımız titreyecek belki, belki ellerimiz… Belki gözümüz sadece direksiyonda olacak, çevremizde olup bitenleri göremeyeceğiz. İlk tümsekte, ilk gireceğimiz küçük çukurda ya da yanımızdan geçen ilk arabadan hemen panik yapacağız, bu açık. Hele o panikle direksiyon hakimiyetini kaybedip kendimizi yanımızdan geçen arabanın altında, üstünde bulup yüzümüze lastik izi deseni işletebiliriz, aman diyim! (: Bir de Mark Twain’in bir sözü var ki evlerden ırak; “Bir bisiklet alın. Hayatta kalabilirseniz, pişman olmazsınız.” O sebeple daha erken yaşta bisiklet yoluna gitmemek için, daha park gibi, daha yürüyüş yolu gibi alanlarla işe başlamak en güvenlisi olacak sanırım.

Örneğin ben bir Kadıköy sakiniyim ve bu blog sayesinde yapacağım araştırmalarla alacağım doğru bisikleti, önce Moda sahile süreceğim. Sakin sakin, tin tin yürürüm oralarda. Gün gelecek kıta da değiştireceğim, biliyorum, eminim.

Ama şimdilik temkinli olmak en iyisi. En azından Twain’i haklı çıkarmak için…